การที่มีหนังจากรัสเซียมาเข้าฉายในบ้านเรา ก็ถือได้ว่าเป็นหลักสำคัญให้น่าสน ว่าน้านนานจะมีหนังจากรัสเซียมาสักเรื่อง ก็ย่อมเป็นหนังที่มีอะไรดี หากไม่ปัดกวาดรางวัลในบ้านมามาก ก็จะต้องทำเงินถล่มทลายถึงได้นำออกไปขายตลาดต่างแดน เหมือนกันกับ Stray หรือชื่อรัสเซียว่า Tvar หมายความว่า “สิ่งมีชีวิต” ปรับเปลี่ยนมาจากนิยายตื่นเต้น ผลงานนิพนธ์ของ ‘แอนท้องนา สยี่ห้อโรบิเนท ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็น สตีเฟน คิง ที่รัสเซีย ตัวคุณเพิ่งได้รางวัล ผู้เขียนเยี่ยม จากเวที European Science Fiction Award ปี 2018 มาได้ด้วย
นำมาซึ่งการทำให้ Stray เป็นหนังสยองขวัญรัสเซียเรื่องแรกที่ซึ่งสามารถขายไปได้ถึง 30 ประเทศ ฟังดูดีครับ ว่าหนังคงจะให้รสแปลกใหม่กว่าหนังสยองขวัญฮอลลีวูดที่สร้างกันออกมาแทบล้นตลาด แล้วหลังจากนั้นก็เป็นไปตามคาดครับผม Stray แปลกใหม่จริงครับผม มันคือหนังสยองขวัญที่ไม่มีฉากสยดสยองเลย ไม่มีฉากไหนที่ชวนให้ลุ้นระทึกอย่างที่รู้จักดี ว่าเดี๋ยวต้องสะดุ้ง หรือชวนให้จะต้องเอามือปิดตา ไม่ได้สะดุ้งสักเฮือกกระทั่งอยากได้ฉากตุ้งแช่มาสักจึ้กหนึ่ง ทั้งที่พลอตเรื่องให้โอกาสให้ใส่ฉากสยดสยองได้มากมาย
เนื้อหาของหนังก็จะต้องพูดว่าไม่แปลกใหม่ เป็นพลอตที่ฮอลลีวูดสร้างกันมาไม่รู้จักจำนวนกี่ครั้งแล้วกับการที่คู่สามี-ภรรยา ไปรับมาเลี้ยงลูกกำพร้ามา แล้วกลายเป็นเด็กเปรต อิกอร์ รวมทั้งพอลีท้องนา เสีย “วานยา” ลูกชายวัย 6 ขวบ ไปด้วยอุบัตเเหตุรถยนต์ ผ่านมา 3 ปี พอลีนายังอาจจะหม่นหมองทำใจกับการสิ้นไปไม่ได้ อิกอร์จึงพาพอลีท้องนาไปสถานที่ดูแลลูกกำพร้าเพื่อเลือกรับเด็กชายสักคนมาชุบเลี้ยง มีเด็กให้เลือกจำนวนมากแต่ว่าพอลีนาก็เฉพาะเจาะจงเลือกเด็กชายแปลก รวมทั้งมากกว่าแปลกก็คือเด็กชายคนนี้ เป็นเด็กตัวเล็ก รูปพรรณสัณฐานน่าสะพรึงกลัว ผิวขาวซีด หัวล้าน ร่างกายไม่มีขนสักเส้น ไม่พูด แต่ว่าส่งเสียงข่มขู่แบบสัตว์ร้าย แถมมีเขี้ยวแหลมน่าสะพรึงกลัว ที่สำคัญเด็กชายคนนี้อยู่ในที่เกิดเหตุ ข้าราชการชายในสถานสงเคราะห์ฆ่าตัวตายด้วยการใช้ปืนจ่อศีรษะตนเอง
ที่ตรงนี้ล่ะครับผมที่อยากจะ เฮ้อออออ ออกมาดังๆหนังไม่บากบั่นอธิบายเหตุผลอะไรแม้แต่น้อยว่าเพราะอะไรพอลีท้องนาถึงต้องเฉพาะเจาะจงเอาเด็กน่าสะพรึงกลัวคนนี้กลับไปอยู่ที่บ้าน ทั้งที่น่าสะพรึงกลัว แล้วหลังจากนั้นก็อยู่ในที่เกิดเหตุมีผู้เสียชีวิต อีกทั้งแม่ชี รวมทั้งตำรวจก็ไม่เห็นด้วยว่าอย่าเอาเด็กคนนี้ไปเลย มันคือแผลร้ายแรงมากสำหรับหนังสักเรื่อง หากเปิดเรื่องด้วยประเด็นหลักแล้วไม่มีซึ่งเหตุผลเหมาะสม มันก็เลยสร้างความตะขิดตะขวงตั้งแต่ต้นเรื่อง แล้วบทหนังก็ยังไม่สามารถทำให้คนดูเชื่อฟังไปกับความประพฤติขวางโลกของพอลีท้องนาได้ พอเอามาเลี้ยงเด็กเมืองนรกก็ยังคงมีคำกริยาเช่นสัตว์ร้าย อิกอร์ไม่เห็นด้วย รวมทั้งอ้อนวอนให้พอลีนาคืนเด็กกลับไปที่สถานสงเคราะห์แต่ว่าคุณก็ยืนกรานว่าจะเก็บเด็กไว้ แถมยังตั้งชื่อเด็กน้อยว่า “วานยา” ตามชื่อลูกที่เสียไป
หนังก็ดำเนินเรื่องตามแบบนิยมของหนังสยองขวัญ ด้วยการให้อิกอร์แสวงหาเบื้องหลังเบื้องหน้าเบื้องหลังของเด็กเปรตรายนี้ รวมทั้งหาคำตอบว่าเพราะอะไรผู้ดูแลถึงฆ่าตัวตาย ก็ถือได้ว่าเป็นปริศนาที่วางไว้ให้เราต้องการรู้คำตอบถึงที่มาของเด็กเปรต ซึ่งคำตอบก็จัดว่าแปลกใหม่จากหนังฮอลลีวูด ด้วยเหตุว่าคำชี้แจงถึงตัวตนของเด็กเปรตนั้นพาเอาหลุดโลกกันไปเลย ซึ่งแปลก แต่ว่าไม่รู้จักสึกเหวอหรืออึ้ง ก็ไม่รู้จักว่าปัญหาที่เกิดกับหนังนี้มีมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นนิยายหรือมีการเสริมเติมแต่งโดย โอลก้า โกโรเด็ตสกายา ผู้กำกับหน้าใหม่ที่เหมารวมตำแหน่งปรับเปลี่ยนนิยายมาเป็นบทภาพยนตร์เองด้วย แต่ว่าปัญหาสำคัญๆของโอลก้า เลย คือเขาไม่สามารถสร้างบรรยากาศสยดสยองให้กับ Stray ได้แม้กระทั้งนิดเลย สร้างหนังสยดสยองแต่ว่าปราศจากความน่าสะพรึงกลัวเลย ก็จัดว่าสอบตกอย่างไม่น่าให้อภัยแล้วล่ะครับผม เอาว่าไม่ใช่แค่หัวข้อนี้หลักสำคัญเดียวที่ไม่มีเหตุไร้ผล แต่ว่าในเรื่องยังมีอีกมาก แต่ว่าหยิบมาเอ่ยถึงไม่ได้เนื่องจากว่าเป็นการสปอยล์
อีกจุดที่รู้สึกอี๊มาก คือมาตรฐานซีจีของหนัง ทำออกมาแบบนี้แล้วเห็นได้ชัดว่าวิทยาการงานวิชวลเอฟเฟกต์ของรัสเซีย ตามหลังจีนอยู่ไกลห่างเลย ฉากโชว์ซีจียาวหลายวินาที แล้วไม่ใช่โชว์แบบมืดๆนะ แต่ว่าวางกันสว่าง เต็มจอให้เห็นจะๆกันไปเลย ว่างานของฉันกากขนาดไหน เพราะอะไรกล้าอวดขนาดนั้นนะ
จะหาตรงไหนมาชื่นชมหนังได้บ้างนะ เอาเป็นงานแสดงแล้วกัน ตัวพ่อแม่น่ะพอผ่านๆไปได้ ไม่มีฉากจะต้องโชว์ความสามารถสำหรับในการแสดงอะไรจำนวนมากนัก แต่ว่าที่น่าชมเชยคือตัวเด็กเปรตนั่นแหละ ที่จะต้องใส่วิวัฒนาการเข้าไปในตนเองมากมาย ตั้งแต่เป็นเด็กเปรตวิ่งรวมทั้งเดินแบบ 4 ขา กลายมาเป็นผู้เป็นคนเยอะขึ้น แต่งตัวดี มีผมรวมทั้งเริ่มเสวนาติดต่อกับพ่อแม่ชุบเลี้ยง หลายๆฉากจะต้องสื่อความทารุณไร้มนุษยธรรมผ่านทางสายตา นับว่าบทนี้แบกรับภาระหน้าที่สำคัญของหนังเลยล่ะ
